ERETRIA XXIV

Guy Ackermann, La céramique d’époque hellénistique. Une chrono-typologie au service de l’histoire d’une ville grecque entre la fin du IV^e et le I^er siècle av. J.-C.

Η Ερέτρια, με τα ιερά της, τα δημόσια μνημεία, τις συνοικίες και τις οχυρώσεις, συγκαταλέγεται στις πόλεις του αρχαίου ελληνικού κόσμου που έχουν ερευνηθεί ευρέως και συστηματικά. Από τα τέλη του 19^ου αιώνα, οι πολυάριθμες ανασκαφές έχουν αποκαλύψει πλήθος αρχαίων καταλοίπων, μεταξύ των οποίων και άφθονη κεραμική ελληνιστικής εποχής, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της μελέτης.

Η εκ νέου χρονολόγηση 48 συνόλων κεραμικής που κατανέμονται χρονικά από τον ύστερο 4^ο αι. έως τα μέσα του 1^ου αι. π.Χ. ανταποκρίνεται σε δύο κύριους στόχους, ξεκινώντας από την καθιέρωση ενός χρονο-τυπολογικού ευρετηρίου της κεραμικής που ήταν σε χρήση στην Ερέτρια, κατά την ελληνιστική περίοδο.

Η συγκριτική μελέτη των τοπικών και εισαγόμενων προϊόντων επιτρέπει την ανάλυση της οικονομίας της Ερέτριας, η οποία χαρακτηρίζεται από μια μορφή αυτάρκειας, καθώς από τη μία μεριά οι κεραμείς της ικανοποιούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ζήτησης της αγοράς, και από την άλλη, η συμμετοχή της Ερέτριας στα εμπορικά δίκτυα βοηθούσε τους κεραμείς να προσαρμόζονται γρήγορα στις καινοτομίες που εισάγονταν αρχικά από την Αθήνα και τη Μακεδονία, και στη συνέχεια από τη Μικρά Ασία και την Ανατολή.

Η εκ νέου χρονολόγηση των στρωμάτων καταστροφής, των επιχώσεων από πηγάδια και βόθρους και ορισμένων θησαυρών με νομίσματα οδηγεί σε μια πρόταση αναθεώρησης της ιστορίας της πόλης και της σταδιακής παρακμής της. Μετά την πυκνή κατοίκηση που παρατηρείται μέχρι τα μέσα ή το β΄ μισό του 3^ου αι., φαίνεται ότι στα μέσα του 1^ου αι. ο πληθυσμός υποχωρεί και εγκαθίσταται στην ακρόπολη, έπειτα από μια περίοδο αραιής κατοίκησης μιας περιοχής με αφθονία ερειπίων. Παρά το γεγονός ότι αρκετές από τις συνοικίες υπέστησαν σημαντικές ζημιές στα μέσα του 3^ου αι. και το 86 π.Χ., οι πολιορκητικές επιθέσεις του 267 και 198 π.Χ. δεν αποδείχθηκαν τόσο καταστροφικές όσο θεωρούσαμε μέχρι σήμερα.

2020, 2 τ. από 264 και 272 σελίδες, στα γαλλικά με περιλήψεις στα γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά και ελληνικά, χαρτόδετο, 22×30εκ., πολλές έγχρωμες εικόνες. ΕΑΣΕ και Infolio συνεκδόσεις.

ISBN 978-2-88474-413-3 (print)
ISBN 978-2-88474-347-1 (digital)
DOI 10.5281/zenodo.4966961

παραγγελία