Ερέτρια

Σημαντική πόλη της Αρχαίας Ελλάδας, η Ερέτρια έχει πλούσια ιστορία που ξεκινά από την Εποχή του Χαλκού. Ήταν μία από τις πρώτες πόλεις που τον 8^ο αιώνα π.Χ. άρχισαν να εξερευνούν τις ανατολικές και δυτικές όχθες της Μεσογείου, εκεί όπου στη συνέχεια ίδρυσε αποικίες και εμπορικές θέσεις. Η Ερέτρια λειτούργησε ως γέφυρα ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση και η συμβολή της ήταν καθοριστική στη διάδοση του σημιτικού αλφαβήτου και των ανατολικών θρησκειών στη Δύση.

Η Ερέτρια, ως αποικιακή και εμπορική δύναμη, έλαβε μέρος σε πολλούς από τους πολέμους που κλόνισαν την Ελλάδα: παρόλο που λεηλατήθηκε από τους Πέρσες το 490 π.Χ., γνώρισε μεγάλη ακμή κατά τον 4^ο και 3^ο αιώνα π.Χ., οπότε και χτίστηκαν πολυάριθμες πολυτελείς οικίες.

Αφού καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους το 198 π.Χ., η επιρροή της Ερέτριας άρχισε να μειώνεται σταδιακά μέχρι τον ύστερο 6^ο αι. μ.Χ., οπότε και εξαφανίστηκαν όλα τα ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή.

Στους μεσαιωνικούς χρόνους την επισκέφθηκαν περιστασιακά περιηγητές και αρχαιοδίφες. Η πόλη αποκαταστάθηκε τον 19^ο αιώνα για να αποτελέσει τη νέα πατρίδα για τους Έλληνες πρόσφυγες που εκδιώχθηκαν από τους Οθωμανούς από το νησί των Ψαρών. Η εξερεύνηση της πλούσιας κληρονομιάς της Ερέτριας ξεκίνησε πριν από περισσότερο από έναν αιώνα και συνεχίζεται, κυρίως χάρη σε Έλληνες και Ελβετούς αρχαιολόγους.