Έλληνο-Ελβετική ανασκαφή στην κορυφή του Ελλανίου Όρους στην Αίγινα
Μια ομάδα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων και της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Ελλάδα εξερευνά από το 2021 την κορυφή του Ελλανίου Όρους, του υψηλότερου βουνού της Αίγινας. Εκεί όπου σήμερα στέκει το ξωκκλήσι της Ανάληψης με θέα όλο τον Σαρωνικό, υπήρχε κάποτε ένα ιερό αφιερωμένο στο Δία, τα κύρια κτίρια του οποίου βρίσκονται χαμηλότερα στην Βόρεια βουνοπλαγιά και είχαν διερευνηθεί παλαιότερα από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Η παρουσία όμως οχυρωματικού περιβόλου και κατοικιών στην κορυφή δείχνει ότι το ύψωμα αυτό χρησιμοποιούταν και ως καταφύγιο σε περιόδους κινδύνου. Όπως έδειξαν και οι παλαιότερες ανασκαφές των αρχών του 20ο αιώνα, στην κορυφή υπάρχουν κατάλοιπα ανθρώπινης δραστηριότητας που καλύπτουν ένα διάστημα σχεδόν τεσσάρων χιλιετών. Στόχος της νέας έρευνας είναι η καταγραφή και χρονολόγηση των καταλοίπων, τόσο αυτών των προϊστορικών χρόνων όσο και εκείνων που σχετίζονται με το ιερό του Δία. Μερικά ευρήματα, όπως ένα πήλινο τροχήλατο μυκηναϊκό ειδώλιο, το οποίο εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κολώνας στην Αίγινα, συνηγορούν σε μια λατρευτική χρήση της βουνοκορφής ήδη από την Εποχή του Χαλκού.
Η ομάδα έρευνας
Την ανασκαφή διευθύνουν ο Tobias Krapf, Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή Ελλάδος (ESAG), και η Στέλλα Χρυσουλάκη, πρώην Διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων, νυν Γενική Διευθύντρια του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου. Η Ελβετική Σχολή είναι η μόνη μόνιμη ελβετική αρχαιολογική αποστολή εκτός Ελβετίας. Λειτουργεί ως διαπανεπιστημιακό ακαδημαϊκό και ερευνητικό κέντρο. Κάθε χρόνο, πολλοί φοιτητές από ελβετικά πανεπιστήμια συμμετέχουν σε ανασκαφές και πρακτική άσκηση σε μουσεία, ιδιαίτερα στο νησί της Εύβοιας, όπου Ελβετοί αρχαιολόγοι εργάζονται από τη δεκαετία του 1960.
Ευρήματα των Μυκηναϊκών χρόνων
Το 2023 ανασκάφτηκε ένα μυκηναϊκό κτίριο διαστάσεων περίπου 4,5 μ. επί 3 μ., το οποίο οριοθετείται από τρεις τοίχους και έναν μεγάλο βράχο. Στο εσωτερικό του βρέθηκαν περίπου τριάντα αγγεία (μαγειρικά και αποθηκευτικά σκεύη, αγγεία πόσης και άλλα), τα οποία διατηρήθηκαν διότι ο χώρος μετά την καταστροφή του καλύφθηκε από τους μεγάλους λίθους της κατάρρευσης των τοίχων. Τα αγγεία χρονολογούνται στην περίοδο της καταστροφής των μυκηναϊκών ανακτόρων και στους Μετανακτορικούς χρόνους. Η ανασφάλεια που επικρατούσε τότε ώθησε μερικούς κατοίκους της Αίγινας να εγκατασταθούν σε υψηλότερα εδάφη – και συγκεκριμένα σε αυτή την κορυφή, που τους ήταν ήδη γνωστή ως χώρος λατρείας.
Σε βαθύτερα στρώματα, πάνω στο βράχο, βρέθηκαν και όστρακα της Μέσης Εποχής Χαλκού, δηλαδή του πρώτου μισού της 2ης χιλιετίας π.Χ. – την περίοδο όταν άκμασε η πόλη της Αίγινας ως εμπορικό και ναυτικό κέντρο.
Αγγεία από το μυκηναϊκό κτίριο
Η αρχαία λατρεία του Δία
Η λατρεία του Δία στο Ελλάνιο Όρος είναι γνωστή από της αρχαίες πηγές, όπως τον Παυσανία. Το ξωκκλήσι είναι κτισμένο σε αρχαία θεμέλια. Η εύρεση πήλινων κεραμίδων κορινθιακού τύπου τεκμηριώνει την ύπαρξη ενός αρχαίου κτίσματος στην κορυφή, πιθανώς ενός μικρού ναού. Τα απορρίμματα των θυσιών βρέθηκαν στα βόρεια του ξωκκλησιού, σε ένα μελανό στρώμα με χιλιάδες μικρά θραύσματα καμένων οστών ζώων. Κεραμική Γεωμετρικών έως Ρωμαϊκών χρόνων τεκμηριώνει την μακρόχρονη χρήση του χώρου.
Η περιοχή γύρω από το Ελλάνιο Όρος
Προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα η μοναδική αυτή θέση, η ίδια Έλληνο-Ελβετική ομάδα διενεργεί επίσης επιφανειακή έρευνα γύρω από το Ελλάνιο Όρος. Η περιοχή αυτή, που σήμερα είναι σχεδόν ακατοίκητη, είναι γεμάτη με ίχνη ανθρώπινης παρουσίας, χρονολογούμενα από τους προϊστορικούς χρόνους έως και τα μέσα του 20ου αιώνα – όπως οχυρώσεις, αναλημματικούς τοίχους, έναν αρχαίο πύργο, λατομεία, αρχαίες επιγραφές σε βράχους, μαντριά και αλώνια, «σουβάλες» (δεξαμενές), εγκαταλειμμένους οικισμούς και ένα «δρακόσπιτο».
Επικοινωνία & δελτίο τύπου
Sylvie Fournier
Communication manager
communication@esag.swiss
+41 78 890 04 20