Νέες κυκλοφορίες: ERETRIA XXIV και XXV

Σειρά δημοσιευμάτων ERETRIA

Από το 1964 η Eλβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Ελλάδα διευθύνει ανασκαφές και μελέτες των καταλοίπων της αρχαίας πόλης της Ερέτριας, στην Εύβοια. Η σειρά δημοσιευμάτων ERETRIA, που ξεκίνησε το 1968, είναι η τελική έκδοση των ερευνών και των ανακαλύψεων των Ελβετών αρχαιολόγων.

ERETRIA XXIV (2020)

Guy Ackermann, La céramique d’époque hellénistique. Une chrono-typologie au service de l’histoire d’une ville grecque entre la fin du IV^e et le I^er siècle av. J.-C.

Η Ερέτρια, με τα ιερά της, τα δημόσια μνημεία, τις συνοικίες και τις οχυρώσεις, συγκαταλέγεται στις πόλεις του αρχαίου ελληνικού κόσμου που έχουν ερευνηθεί ευρέως και συστηματικά. Από τα τέλη του 19^ου αιώνα, οι πολυάριθμες ανασκαφές έχουν αποκαλύψει πλήθος αρχαίων καταλοίπων, μεταξύ των οποίων και άφθονη κεραμική ελληνιστικής εποχής, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της μελέτης.

Η εκ νέου χρονολόγηση 48 συνόλων κεραμικής που κατανέμονται χρονικά από τον ύστερο 4^ο αι. έως τα μέσα του 1^ου αι. π.Χ. ανταποκρίνεται σε δύο κύριους στόχους, ξεκινώντας από την καθιέρωση ενός χρονο-τυπολογικού ευρετηρίου της κεραμικής που ήταν σε χρήση στην Ερέτρια, κατά την ελληνιστική περίοδο.

Η συγκριτική μελέτη των τοπικών και εισαγόμενων προϊόντων επιτρέπει την ανάλυση της οικονομίας της Ερέτριας, η οποία χαρακτηρίζεται από μια μορφή αυτάρκειας, καθώς από τη μία μεριά οι κεραμείς της ικανοποιούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ζήτησης της αγοράς, και από την άλλη, η συμμετοχή της Ερέτριας στα εμπορικά δίκτυα βοηθούσε τους κεραμείς να προσαρμόζονται γρήγορα στις καινοτομίες που εισάγονταν αρχικά από την Αθήνα και τη Μακεδονία, και στη συνέχεια από τη Μικρά Ασία και την Ανατολή.

Η εκ νέου χρονολόγηση των στρωμάτων καταστροφής, των επιχώσεων από πηγάδια και βόθρους και ορισμένων θησαυρών με νομίσματα οδηγεί σε μια πρόταση αναθεώρησης της ιστορίας της πόλης και της σταδιακής παρακμής της. Μετά την πυκνή κατοίκηση που παρατηρείται μέχρι τα μέσα ή το β΄ μισό του 3^ου αι., φαίνεται ότι στα μέσα του 1^ου αι. ο πληθυσμός υποχωρεί και εγκαθίσταται στην ακρόπολη, έπειτα από μια περίοδο αραιής κατοίκησης μιας περιοχής με αφθονία ερειπίων. Παρά το γεγονός ότι αρκετές από τις συνοικίες υπέστησαν σημαντικές ζημιές στα μέσα του 3^ου αι. και το 86 π.Χ., οι πολιορκητικές επιθέσεις του 267 και 198 π.Χ. δεν αποδείχθηκαν τόσο καταστροφικές όσο θεωρούσαμε μέχρι σήμερα.

2020, 2 τ. από 264 και 272 σελίδες, στα γαλλικά με περιλήψεις στα γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά και ελληνικά, χαρτόδετο, 22×30εκ., πολλές έγχρωμες εικόνες. Εκδόσεις Infolio, Gollion.

ISBN 978-2-88474-413-3

παραγγελία

ERETRIA XXV (2020)

Thierry Theurillat, Guy Ackermann, Marc Duret and Simone Zurbriggen, Les thermes du centre

Παραμελημένη για πολύ καιρό, η Ερέτρια της αυτοκρατορικής εποχής αναδείχθηκε πρόσφατα χάρη στην ανακάλυψη πολλών δημοσίων οικοδομημάτων και εμπορικών συνοικιών. Η αποκάλυψη των λουτρών στο κέντρο της πόλης, διεγείρει, ουσιαστικά, ζητήματα σχετικά με το βαθμό εκρωμαϊσμού του πολεοδομικού σχεδιασμού και του τρόπου ζωής γενικότερα. Στην παρούσα δημοσίευση παρουσιάζονται τα αποτελέσματα των ανασκαφών που διενεργήθηκαν στα λουτρά από την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Ελλάδα, από το 2009 έως το 2014.

Το λουτρικό συγκρότημα, που οικοδομήθηκε μετά τα μέσα του 2^ου αι. μ.Χ., είναι μεσαίου μεγέθους και ακολουθεί την παραδοσιακή κάτοψη των «ρωμαϊκών» λουτρών, με έναν προθάλαμο που δίνει πρόσβαση σε ένα μεγάλο αποδυτήριο με θρανία και ψηφιδωτό δάπεδο, μια αίθουσα ψυχρών λουτρών (frigidarium) εξοπλισμένη με έναν λουτήρα κρύου νερού και μια σειρά από χώρους που θερμαίνονται με υπόκαυστα: χλιαρό λουτρό (tepidarium), αίθουσα ξηράς εφίδρωσης (laconicum) και αίθουσα θερμού λουτρού (caldarium) με δύο λουτήρες για ζεστό νερό. Μία μικρή περίστυλη αυλή, δίπλα στο αποδυτήριο, χρησίμευε ως χώρος χαλάρωσης. Η εγκατάλειψη του λουτρικού συγκροτήματος τοποθετείται μετά τα μέσα του 3^ου αι. μ.Χ., περίοδος κατά την οποία η Ελλάδα βιώνει εκτεταμένες αναταραχές, όπως αποδεικνύεται από έναν θησαυρό από 201 «Αντωνινιανά» νομίσματα, κρυμμένο στον αγωγό αποχέτευσης  των λουτρών.

Οι κλίβανοι που βρίσκονταν κοντά στη λουτρική εγκατάσταση χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή ασβέστου κατά την ανοικοδόμηση των λουτρών. Οι κλίβανοι, όταν παροπλίστηκαν, χρησιμοποιήθηκαν για την απόρριψη άχρηστων αντικειμένων και η ανασκαφή τους απέδωσε πλήθος κινητών ευρημάτων που σχετίζονται, αναμφίβολα, με τη λειτουργία των λουτρών. Το σύνολο των ευρημάτων, κεραμικά και γυάλινα αγγεία, λυχνάρια, νομίσματα, αλλά και κατάλοιπα χλωρίδας και πανίδας αναλύονται από ειδικούς μελετητές.

Επίσης, η δημοσίευση περιλαμβάνει μια συνθετική παρουσίαση της Ερέτριας κατά την αυτοκρατορική εποχή και την ιστορική εξέλιξη της λειτουργίας των λουτρικών κατασκευών στην Ελλάδα.

Με τη συμβολή των Benoît Dubosson (ψηφιδωτά), Laureline Pop (γλυπτική), Marek Palaczyk (αμφορείς), Solange Bernstein (λύχνοι), Brigitte Demierre Prikhod­kine (ασβεστοκάμινοι και γυαλί), Sofia Raszy και Benoît Pittet (μικροευρήματα), Marguerite Spoerri Butcher M. (νομίσματα), Τατιάνας Θεοδωροπούλου (θαλάσσια πανίδα), Άγγελου Γκοτσίνα (πανίδα), Εύης Μαργαρίτη και Clémence Pagnoux (αρχαιοβοτανική), Arnaud Coutelas (ανάλυση κονιαμάτων), Δέσποινας Κοντοπούλου, Ειρήνης Ζαναρίρι και Gwenaël Hervé (αρχαιομαγνητική χρονολόγηση).

2020, 2 τ. από 232 και 172 σελίδες, στα γαλλικά με περιλήψεις στα γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά και ελληνικά, χαρτόδετο, 22×30εκ., πολλές έγχρωμες εικόνες. Εκδόσεις Infolio, Gollion.

ISBN 978-2-88474-414-0

παραγγελίες